یکی از دلایل گریه نوزاد کولیک است

یکی از دلایل گریه نوزاد کولیک است

اگر شما هم گاهی در آرام کردن گریه فرزند دلبندتان به مشکل برمی‌خورید، بد نیست که چند راهکار ساده و فوری یاد بگیرید که می‌توانند آرامش را زودتر و مؤثرتر به فضای زندگی‌تان وارد کنند. البته همه این راهکارها برای همه نوزادان مفید نخواهند بود و باید ببینید نوزاد شما به کدام‌یک، واکنش نشان می‌دهد و فوری آرام می‌شود.

 به‌آرامی منطقه شکمی نوزاد را ماساژ دهید. دقت کنید که دستانتان سرد نباشند.

 او را به یک فضای سبز مانند باغ یا پارک ببرید که در آن گیاهان سبز وجود داشته باشد.

صدای غافلگیرکننده‌ای مثل صدای آروغ یا سرفه یا صدای حیوانات، گاهی اوقات می‌تواند مفید باشد.

  می‌توانید به‌آرامی موهای نوزاد را نوازش کرده یا با یک برس نرم، آن‌ها را شانه کنید.

 سشوار را روشن کنید. صدای آن می‌تواند گریه کردن نوزاد را در برخی موارد متوقف کند.

 

اغلب نوزادان به دلیل دل درد –ناشی از گاز یا هضم نشدن درست غذا گریه می کنند

کودک را به دست کسی غیر از خودتان بدهید. این تغییر ممکن است به آرام کردن او کمک کند.

کمی بر روی چمن یا زمینی که سنگ‌های کوچک دارد، قدم بزنید.

ماساژ دادن کف پا تجربه‌ای بسیار آرام‌بخش بوده و می‌تواند آرامش را در هر سنی برای انسان به ارمغان آورد.

 با صورت خود اداهای بامزه و خنده‌دار دربیاورید.

یک شیشه شیر خشک گرم درست کرده و آن را روی شکم کودک قرار دهید.

جاروبرقی را روشن کنید.

یک آواز آرام و لذت‌بخش یا لالایی برای نوزاد بخوانید.

 اگر می‌توانید، جلوی یک توله‌سگ بانمک بنشینید و او را تماشا کنید.

منبع: ninisite.com

شعر های کودکانه روز کودک

شعر های کودکانه روز کودک

   شعر روز جهانی کودک

  من کودکم یاد آور بهاران
روشن تر از رخسار سبزه زاران

می آیم از کانون عشق و ایمان
از سرزمین ایران، از سرزمین ایران

  دامان او، دامان اولینم
والاترین گهواره ی یقینم
 
در گوش جان آواز جویبارش
لالای دلنشینم …

از کوه او آزادگی گرفتم
از چشمه سارش سادگی گرفتم

دور از غرور، از شاخه های پر بار
افتادگی گرفتم، افتادگی گرفتم

ایران!  تو آن خرم ترین بهشتی
با آب و خاکت، روشنی سرشتی
 
با خط خوانا در کتاب تقدیر
تاریخ را نوشتی … تاریخ را نوشتی …

در دامنت آموختم الفبا
خواندن، نوشتن، حرف و صوت و آوا

 پروردی ام با مهر و تندرستی
از جان و تن توانا

ایران، تو را همواره می پرستم
من نونهالم، ریشه در تو بستم

ای مادر آزاده،  از تو زادم
از هستی تو هستم … (1)

اوتیسم

اوتیسم موجب تاخیراتی در رشد یا مشکل داشتن در ارتباطات و تعاملات اجتماعی می‌شود

آمار مبتلایان به اوتیسم رو به افزایش است اما اینکه شما یا فرزندتان در موقعیت‌های اجتماعی، احساس ناخوشایندی دارید دلیل نمی‌شود اوتیسم داشته باشید. دانستن تفاوت بین اوتیسم و اضطراب (هراس) اجتماعی -social phobia- به شما کمک می‌کند تا تکنیک‌های موثر غلبه بر احساس ناراحتی در جمع را یاد بگیرید و راحت‌تر وارد تعاملات اجتماعی بشوید.
 
اوتیسم چیست؟
اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD)، گروهی از اختلالات رشد عصبی است که موجب تاخیراتی در رشد یا مشکل داشتن در ارتباطات و تعاملات اجتماعی می‌شود. طبق اعلام موسسه‌ی ملی سکته و اختلالات نورولوژیکی ، تقریبا از هر ۶۸ کودک، یک کودک مبتلا به اوتیسم است. علائم اوتیسم شامل موارد زیر می‌شود:

. پرهیز از تماس چشمی
. حرکات تکرارشونده (مانند تکان دادن بازوها یا از سویی به سوی دیگر جنبیدن)
. به خط کردن اسباب بازی‌ها یا اشیاء
. احساس ناراحتی در برابر ایجاد هر تغییری در روتین
. تمایل به تنها بودن
.  ضعف در مهارت‌های اجتماعی
. واکنش نشان ندادن هنگام خطاب شدن (انگار که ناشنواست)
. دیر زبان باز کردن
. بارها و بارها کلمات را تکرار کردن
. اجتناب از تماس فیزیکی
. دادن جواب‌های بی‌ربط به سوال‌ها
 
 تفاوت های ظریفِ اضطراب اجتماعی با اوتیسم (دوشنبه)
اوتیسم، مراحل متفاوتی دارد؛ در برخی موارد ممکن است شدیدتر از سایر موارد باشد. رفتار درمانی یا گفتار درمانی معمولا برای کودکان مبتلا به اوتیسم مفید و موثر است.

اضطراب اجتماعی چیست؟
اضطراب (هراس) اجتماعی هم می‌تواند فرد را از برقراری تعاملات اجتماعی طبیعی باز دارد و در صورت قرارگرفتن در جمع، به او احساس ناخوشایند و ناراحتی بدهد. موسسه‌‌ی اضطراب اجتماعی گزارش می‌دهد نرخ شیوع اختلال اضطراب اجتماعی، ۱۳ تا ۱۴ درصد است. علائم اضطراب اجتماعی شامل موارد زیر می‌شود:

. ترس از تعامل و رابطه با دیگران
. ترس از مورد ارزیابی قرار گرفتن و قضاوت منفی شدن توسط دیگران
. خجالتی و دستپاچه بودن
. احساس حقارت و خود کوچک بینی
. آشفتگی ناشی از کمرویی
. افسردگی
. اضطراب
. عصبی و بیقرار بودن
. احساس ناراحتی در موقعیت‌های جمعی
. تمایل به تنها بودن
. اجتناب از مرکز توجه بودن یا صحبت در میان جمع
. دچار نگرانی و هیجان منفی شدن در بسیاری از تعاملات اجتماعی
. عدم تمایل به مورد تماشای دیگران واقع شدن
 

اوتیسم، مراحل متفاوتی دارد؛ در برخی موارد ممکن است شدیدتر از سایر موارد باشد

آیا بین اوتیسم و اضطراب اجتماعی ارتباطی وجود دارد؟
 هرچند اضطراب اجتماعی، با اوتیسم یکسان نیست اما این دو اختلال، وجه اشتراک‌هایی دارند. هر دوی این ناهنجاری‌ها می‌توانند باعث شوند ارتباط‌های اجتماعی و بودن در جمع، برای فرد ایجاد حس بد و ناراحتی کند.
 
تفاوت اصلی بین این دو در این است که اختلال اضطراب اجتماعی موجب ترس و اضطراب بسیار شدید در موقعیت‌های اجتماعی می‌شود، اما کسی که مبتلا به اوتیسم است ممکن است دچار اضطراب باشد یا نباشد. با اینحال، مشاهده شده که داشتن اوتیسم، ریسک ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی را افزایش می‌دهد. طبق آمار مرکز اوتیسم، ۱۷ درصد از مبتلایان اوتیسم، اختلال اضطراب اجتماعی نیز دارند.

کلام آخر اینکه، اوتیسم و اختلال اضطراب اجتماعی، دو ناهنجاری متفاوت هستند اما هر دوی آنها می‌توانند یک زندگی نرمال و طبیعی را، با چالش‌هایی روبرو کنند. افراد مبتلا به اوتیسم یا اضطراب اجتماعی اغلب با رفتار درمانی یا دارو درمانی، شرایط بهتری کسب خواهند کرد، که البته هر کدام از اینها باید با تجویز پزشک متخصص باشد.
  
منیع: bartarinha.ir

رفع نم

رفع نم و رطوبت در بسیاری از موارد به راحتی صورت می گیرد و نیازی به کنده کاری و آوار برداری و هزینه جانبی و زیاد نیست. زیرا بسیاری از نم ها و رطوبت های ایجاد شده به دلیل نشت آب از اطراف محل آبریز و لایه های زیرین و عدم بند کشی، عایق بندی یا قیرگونی مناسب است که برای بازسازی آن باید هزینه و زحمات زیادی متحمل شد.

پرکاری تیروئید

داروهایی که برای پرکاری تیروئید تجویز می‌شوند، ممکن است باعث ریزش مو شوند

هورمون‌های تیروئید نقش مهمی در روند رشد و تکثیر پوست، مو و ناخن دارند. وقتی اختلالی در میزان ترشح این هورمون ایجاد می‌شود شاهد تغییرات مشهودی در این 3 عضو هستیم.

پوست، مو و ناخن از نظر فعالیت سلولی عملکردی نزدیک به یکدیگر دارند. هورمون‌های تیروئید نقش مهمی در روند رشد و تکثیر پوست، مو و ناخن دارند.

وقتی اختلالی در میزان ترشح این هورمون ایجاد می‌شود شاهد تغییرات مشهودی در این 3 عضو هستیم.

این تغییرات ممکن است تا مدت زیادی بعد از شروع درمان ادامه یابند.

گاهی لازم است علاوه بر درمان غددی، درمان‌ها و مراقبت‌های پوستی نیز انجام شود.

عوارض کم‌کاری تیروئید روی پوست، مو و ناخن 

در این بیماران تعریق کاهش می‌یابد و غدد عرقی پوست را مرطوب و چرب می‌کنند. وقتی فعالیت غدد عرقی کاهش می‌یابد، غدد چربی نیز کمتر فعالیت می‌کنند، پس پوست خشک می‌شود.

افرادی که پوست خشکی دارند دچار خارش نیز می‌شوند. دمای پوست در این بیماران کم است و وقتی به پوست آنها دست می‌زنید کاملا سرد است.

این افراد بیشتر دچار کبودی در اندام‌ها می‌شوند؛ یعنی ضربه‌های خیلی معمولی باعث ایجاد کبودی می‌شود.

پوست کف دست و پا به دلیل شاخی‌شاخی شدن لایه سطحی پوست ضخیم می‌شود. موی بیماران خشن و شکننده است و رشد کمی دارد.

موها در صورت و ابروها دچار ریزش می‌شود. ناخن‌ها شکننده، شیاردار و به رنگ زرد در می‌آید.

در پرکاری تیروئید برخلاف کم‌کاری، غدد عرق فعالیت زیادی دارند و کف دست و پا و بدن خیس است.

خیس بودن منجر به بیماری‌های قارچی و بعضی از انواع اگزما، به خصوص در نواحی‌ای از بدن مانند زیربغل، کشاله ران، گردن و... که پوست چین‌دار و لایه لایه است، می‌شود و مشکلات جدیدی ایجاد می‌کند.

کهیر و التهاب پوست نیز دیده می‌شود. موی بیماران نازک و رشد آن کم است و ریزش موی زیادی دارند. ساختار و شکل ناخن آنها تغییر می‌کند و گاهی هم ممکن است ناخن از بستر خود جدا شود.

مراقبت‌های ویژه پوست، مو و ناخن در اختلالات تیروئیدی 

بسیاری از بیماری‌های داخلی، به‌خصوص نوع غددی چند عارضه هستند؛ یعنی بیمار فقط با یک علامت مراجعه نمی‌کند و اغلب آنها چند شکایت را با هم یکجا مطرح می‌کنند.

یکی از این بیماری‌ها که اغلب باعث ایجاد ابهام می‌شود و فرد نمی‌داند به‌طور مستقیم به کجا باید مراجعه کند، کمکاری یا پرکاری غده تیروئید است.

این بیماری می‌تواند باعث تظاهرات پوستی شود. بسیاری از بیماران با علائمی مانند خشکی پوست یا ریزش ابرو و کم‌پشتی موی سر و ... به متخصصان پوست مراجعه می‌کنند و معلوم می‌شود به اختلال عملکرد تیروئید مبتلا هستند؛ یعنی مشکل پوستی بیمار از جای دیگری نشات گرفته است.

تشخیص نیز زیاد دشوار نیست. اگر به تازگی مشکلی در پوست یا موی شما ایجاد شده، بهتر است این سوالها را از خود بپرسید: آیا عادات غذایی‌تان تغییر کرده است؟ دچار کاهش یا افزایش وزن شده‌اید؟ عدم تحمل به گرما پیدا کردهاید؟ تپش قلب دارید؟ و....

در کم کاری تیروئید موها خشک، خشن و عروسکی هستند. کمبود هورمون تیروئید باعث می‌شود فاز تلوژن مو افزایش یابد و زمان استراحت طولانی‌تر شود.

در نتیجه سرعت ریزش مو با جایگزین شدن آن هماهنگی ندارد و موها کم‌پشت می‌شوند. این افراد دچار ریزش موی ابرو هم هستند.

ابروها معمولا از گوشه خارجی می‌ریزند و باعث می‌شود طول ابرو کاهش یابد.

پرکاری تیروئید یا هیپرتیروئیدی شیوع کمتری نسبت به کمکاری تیروئید دارد. بیماری در 20 تا 40 سالگی بیشتر دیده می‌شود.

این افراد دچار کم‌پشتی و ریزش موی سر می‌شوند حتی موی زیر بغل نیز کاهش می‌یابد.

البته بیماران معمولا علائم دیگری مانند تپش قلب، عصبانیت و... را نیز دارند. در مردان نیز موها نرم شده و ممکن است دچار ریزش شوند.

گاهی بیماری شدید است و با کنترل بیماری و تجویز دارو ممکن است علائم بطور کامل برطرف نشود.

گاهی هم بیماری طول کشیده است و فرد احتمال دارد خشکی پوست یا کم پشت بودن موها را ناشی از ارث یا فیزیولوژی بدن خود بداند و به پزشک مراجعه نکند.

در این مواقع ممکن است درمان عوارض پوستی و... با مشکل مواجه شود ولی معمولا بیمارانی که علائم پوستی دارند به متخصص پوست مراجعه می‌کنند و بعد از انجام آزمایشاتی علت خشکی یا ریزش مو و کبودی و ... مشخص می‌شود. برای اینکه بتوان علائم عوارض پوستی و... را کاهش داد نیاز به مداخلات درمانی و مراقبتی از پوست، مو و ناخن است.

بیمارانی که دچار خشکی پوست هستند باید از کرم‌های نرم کننده و لوسیون‌ها استفاده کنند. تابش نور مستقیم آفتاب و استفاده از دوش گرم باعث تشدید خشکی پوست خواهد شد.

در این شرایط استفاده از کرم ضدآفتاب حاوی مواد نرم کننده بسیار مفید است. قرار گرفتن در معرض باد کولر نیز باعث افزایش خشکی پوست خواهد شد.

بعد از استحمام بهتر است تا وقتی پوست مرطوب است، فرد از کرم مرطوب کننده استفاده کند. این کار جذب رطوبت از طریق پوست را بیشتر می‌کند.

مصرف مایعات نیز باعث افزایش رطوبت پوست خواهد شد. برای درمان ناخن شکننده بهتر است هنگام کار کردن از دستکش استفاده شود.

تماس زیاد با مواد شوینده و آب ممنوع است. ناخن‌ها نباید بلند شوند چون در این حالت احتمال شکستن بیشتر است.

استفاده از سوهان سطح ناهموار ناخن را هموار و احتمال شکنندگی را کمتر می‌کند.

در کم‌کاری تیروئید با تجویز لووتیروکسین به بیمار معمولا خشکی پوست و ریزش مو به‌تدریج برطرف می‌شود.

البته داروهایی که برای پرکاری تیروئید تجویز می‌شوند، ممکن است باعث ریزش مو شوند. این روند نگران کننده نیست و به تدریج و با کنترل بیماری این مشکل نیز برطرف می‌شود، اما احتمال دیگری وجود دارد.

گاهی بیماری شدید و ریزش موی ابرو به‌ گونه‌ای است که ممکن است بعد از کنترل بیماری برنگردد. در این مواقع بیمار باید به متخصص پوست ارجاع داده شود.

در مواقعی که بیماری شدید است، ممکن است موها برنگردند. ابتدا باید سعی شود با دارو رشد مجدد را به ابروها باز گردانند. داروهای تحریک کنندهای وجود دارند که روی فولیکول مو اثر می‌گذارند.

اگر بعد از یک دوره درمان موها برنگشتند می‌توان از روش کاشت ابرو برای جایگزینی ابروهای از دست رفته استفاده کرد ولی این کار را حتما باید افراد حرف‌های انجام دهند چون فولیکول‌ها از نقطه دیگری از بدن گرفته می‌شود و باید به گونه‌ای کاشته شود که هم‌جهت با ابروهای بیمار باشد.

همچنین مشکل دیگری که این افراد دارند، رشد بیش از حد موهایی است که از نقطه دیگری از بدن گرفته شده است.

موهای ابرو برخلاف موهای سر بعد از رشد معینی متوقف می‌شوند. افرادی که کاشت ابرو انجام می‌دهند باید هر چند وقت یکبار ابروها را کوتاه کنند.

البته به روش‌های آرایشی و تاتوی ابرو هم می‌توان فکر کرد.

افرادی که دچار زبری، خشکی و شکنندگی مو هستند می‌توانند تا کنترل بیماری و برای کاهش شدت عوارض از شامپوهای مخصوص نرم کننده استفاده کنند.

شامپو باید به آرامی روی سر ماساژ داده شود. سرم‌هایی که ساقه مو را حفظ می‌کنند هم مفید هستند. داروی ماینوکسیدیل باعث تقویت موهای سر می‌شود.

همچنین باید هنگام شانه زدن دقت کنند که فشار زیادی به ساقه مو وارد نشود. شانه باید به آرامی روی مو حرکت کند.

منبع: سلامت نیوز